Գյուղատնտեսություն
Գործազրկություն ՌԴ-ում, ռուբլու անկումը Վրաստանում՝ գյուղացիների բողոքը
Խնձորը կարտոֆիլի գնով, կիլոգրամի դիմաց փոխանակում - Ջավախքի գրեթե բոլոր գյուղերում նման իրավիճակի կհանդիպեք։ Շիդա Քարթլիից Ախալքալաքի Խուլգումո գյուղ եկող սպիտակ երթուղայինն այս անգամ դատարկում են տարբեր տեսակի խնձորներից և փոխարինում են կարտոֆիլով, կաղամբով, գազարով, ճակնդեղով ու պանիրով։
Մարդիկ հավաքվում են գյուղի մուտքի մոտ կանգնած սպիտակ «Ֆորդի» մոտ։ Ապրանքը կիլոգրամներով՝ թեկուզ առանց շահի փոխանակելը խուլգումոցիների համար «մեծ արտոնություն» է։ Գրիգոր Մանուկյանը վախենում է թանկ կյանքից։ Նրա նման, երկրում և աշխարհում տիրող իրավիճակը մտահոգում է Թերեզա Լազարյանին։
«Վրաստանում պատերազմ կարող է չլինել, բայց այն դեռ ազդում է։ Ամեն ինչի գինը կրկնապատկվել է, կյանքը դժվարացել է, մարդիկ այլեւս չգիտեն՝ ինչ անել։ Պարարտանյութի գինը կրկնապատկվել է, իսկ կարտոֆիլը նույն գինն ունի, ինչ նախորդ տարի։ Պատերազմից հետո շատերը կարծում էին, որ այլեւս չեն գնա Ռուսաստան։ Ամեն տեղ խնդիր կա, ռուբլին գին չունի, կարտոֆիլը գին չունի»,- ասում է 44-ամյա Գրիգորին։
«Ճանապարհ չունենք, մի մասը ջուր ունի, ոմանք էլ չունեն, խաղահրապարակ չունենք, կյանքը շատ է դժվարացել։ Անգամ հողատարածքներ ենք գրանցել, բայց մեծ մասը դեռ հաշվառված չեն, շատ թանկ արժե ու դրա համար։ Պարարտանյութի գինը կրկնապատկվել է. «Ուկրաինայի պատերազմն ամբողջությամբ փոխել է մեր կյանքը»,- ասաց Թերեզա Լազարյանը։
Սամցխե-Ջավախքի էթնիկ հայ բնակչությունը, տարեցտարի արտագաղթի մեջ լինելով, ընտանիքը պահում էր սեզոնային աշխատանքով՝ նույն Խոպանով։ Այս տարի նույնպես նրանք ավանդաբար նախատեսում էին փետրվարի վերջին գնալ Ռուսաստան, թեև Ռուսաստան-Ուկրաինա պատերազմը փոխեց նրանց ծրագրերը։ Սերգեյ Եփրիկյանն գյուղում խնամում է հարսներին ու թոռներին։ Նրա որդիները տարիներ շարունակ Ռուսաստանում են և իրենց ընտանիքը պահում են այնտեղ աշխատելով։
«Գիտեք Ռուսաստանում ինչպիսի դրություն է, մարդիկ այլեւս չեն գնում, շատ քչերը գնում են Եվրոպա, միայն նրանք, ովքեր կարող են։ Այսպես թե այնպես պատերազմն արդեն ազդել է ընտանիքիս վրա, երեխաներս Ռուսաստանում են ապրում։ Ինձ մի քիչ օգնեցին, հիմա նրանց համար էլ է կյանքը դժվարացել։ Այլևս չեն կարող օգնել, աշխատանք այլևս չկա։ Աշխատել են ու դեռ աշխատավարձ չեն ստացել։ Տղաներիցս մեկը վերադարձել է գյուղ, 4 տղա ունեմ, մեկը հիմա ինձ հետ է, 3-ը՝ Ռուսաստանում։ Հիմա ամեն տեղ տանջվում են»,-ասաց Սերգեյ Եփրիկյանը։
Սամվել Զամբարյանը նույնպես ապրում է Ախալքալաքի Խուլգումո գյուղում։ Սամվելը վեց տարի է՝ ընտանիքը պահում է խոպանից։ Ինչպես մնացածը, նա էլ գարնանից մինչև ուշ աշուն աշխատում է հարևան երկրում՝ տանը թողնելով կանանց ու փոքր երեխաներին։
«Դեկտեմբերի 24-ին ժամանեցի Ախալքալաք, ՌԴ-ում աշխատեցի վեց տարի։ Ընտանիքիս գումար էի ուղարկում, ապրում էինք, վարկն էի վճարում։ Արդեն պատերազմ է, ու անհնար է գնալ։ Աշխատանք այլևս չկա։ Շատ մարդիկ նորմալ աշխատել ու արտադրել են արտերկրում, հոգս չունեինք։ Գյուղում, իհարկե, դժվար է լինելու, քանի որ Ախալքալաքում կարտոֆիլից բացի ոչինչ չի վաճառվում։ Այնտեղ էլ Ռուսաստանում ամեն ինչ փակ է, աշխատանք չկա»,- ասաց Սամվել Զամբարյանը։
Խոպանում ստացած եկամուտից բացի, Ախալքալաքի Խուլգումո գյուղում քաղաքացիները գոյատևել են նաև հողագործությամբ։ Վառելիքի թանկության և ռուս-ուկրաինական պատերազմի հետևանքով տնտեսական վիճակի վատթարացման պատճառով նրանք չգիտեն՝ կկարողանա՞ն արդյոք ամբողջությամբ մշակել իրենց հողերը։ Սիրակ Լեւոնյանը երեխային դուրս էր բերում դպրոցից, նա չցանկացավ խոսել լրագրողների հետ, բայց, այնուամենայնիվ, ասում է, որ «ամեն ինչ Գորբաչովի մեղքով է».
«Ամեն ինչ թանկանում է, գյուղում միայն կարտոֆիլ կա, իսկ կարտոֆիլի գինը մնում է նույնը։ Ինչպե՞ս կարող ենք ապրել։ Շաքարավազը՝ 150 լարի, կարտոֆիլը՝ 80 թեթրի։ Որքա՞ն գումար պետք է տանք կարտոֆիլ աճեցնելու համար, եթե այսպես շարունակվի, հավանաբար ոչ ոք չի կարողանա ցանել։ Պարարտանյութի գինը տատանվում է 72-75 լարիի սահմաններում։ Մեկ հեկտար ունեմ, վարձակալել եմ, ուզում էի կարտոֆիլ տնկել, բայց ինչո՞վ։ Խորհրդային Միությունը կրկին պետք է լինի։ Գորբաչովն ամեն ինչ քանդեց ու մենք հիմա ոչինչ չենք կարող անել»,- ասում է Սիրակ Լեւոնյանը։
Խուլգումո գյուղը գտնվում է Ախալքալաքից երկու կիլոմետր հեռավորությանբ՝ ծովի մակարդակից 1670 մետր բարձրության վրա։ Թանկ ապրանքը, արժեզրկված ռուբլին, աճող գործազրկությունը, քանդված ճանապարհները, չգրանցված հողերը՝ սրանք այն խնդիրներից մի քանիսն են, որոնց մասին խոսում են տեղացիները։
«Ու՞մ դիմենք, որ ճանապարհ ու գործ ունենանք։ Նրանք մտածում են միայն իրենց մասին։ Եկան, ժողովրդին խաբեցին, փողով հաղթեցին ընտրություններում ու գնացին։ Մեր մասին ոչ ոք չի մտածում։ Մտածում են Պուտինի պես՝ եկան, փողով հաղթեցին ընտրություններում ու հինգ տարով գնացին»։
«Այս տարի մեզ ասֆալտ էին խոստացել, ամեն տեղ ասֆալտ կա ու բայց ոչ մեզ մոտ։ Սպասում ենք և հույս ունենք։ Մեզ ամեն տարի խոստանում են ու չեն անում»։Ախալքալաքի քաղաքապետարանը քաջատեղյակ է գյուղացիների խնդիրներից։ Խուլգումոյում տարիներ շարունակ չլուծված խնդիրը ճանապարհն է։ Ըստ տեղացիների՝ ճանապարհի վերանորոգման խոստումը միշտ էլ տրվում է ընտրություններից առաջ, սակայն ապարդյուն։ Ախալքալաքի փոխքաղաքապետ Թեմուր Մճեդլիձեն ասում է, որ Խուլգումոյի ճանապարհի ասֆալտապատումը տեղական ինքնակառավարման առաջնահերթությունն է, սակայն չգիտի՝ արդյոք դա հնարավոր կլինի այս տարի։
«Խուլգումոյի ճանապարհի համար ունենք պատրաստի նախագիծ, որն արժե 2 մլն 167 760 լարի։ Գումարն ակնկալում ենք տարածաշրջանային հիմնադրամից։ Եթե միջոցներ ունենանք, այս տարի կկատարվի, եթե ոչ՝ հաջորդ տարի հաստատ կանենք բազմամյա։ Այս տարի կկատարվի առաջին փուլը, երկրորդ տարին` երկրորդը։ Բայց ինչպես ասացի ձեզ, մենք ունենք պատրաստի նախագիծ, և սպասում ենք լրացուցիչ միջոցների»,- ասել է Ախալքալաքի փոխքաղաքապետ Թեմուր Մճեդլիձեն։
Խուլգումո գյուղը, ինչպես Ախալքալաքի մունիցիպալիտետի մյուս գյուղերը, համարվում է լեռնային գյուղ։ Ըստ 2014 թվականի մարդահամարի տվյալների, գյուղում բնակվում է 1004 մարդ։
Մարդիկ հավաքվում են գյուղի մուտքի մոտ կանգնած սպիտակ «Ֆորդի» մոտ։ Ապրանքը կիլոգրամներով՝ թեկուզ առանց շահի փոխանակելը խուլգումոցիների համար «մեծ արտոնություն» է։ Գրիգոր Մանուկյանը վախենում է թանկ կյանքից։ Նրա նման, երկրում և աշխարհում տիրող իրավիճակը մտահոգում է Թերեզա Լազարյանին։ «Վրաստանում պատերազմ կարող է չլինել, բայց այն դեռ ազդում է։ Ամեն ինչի գինը կրկնապատկվել է, կյանքը դժվարացել է, մարդիկ այլեւս չգիտեն՝ ինչ անել։ Պարարտանյութի գինը կրկնապատկվել է, իսկ կարտոֆիլը նույն գինն ունի, ինչ նախորդ տարի։ Պատերազմից հետո շատերը կարծում էին, որ այլեւս չեն գնա Ռուսաստան։ Ամեն տեղ խնդիր կա, ռուբլին գին չունի, կարտոֆիլը գին չունի»,- ասում է 44-ամյա Գրիգորին։
«Ճանապարհ չունենք, մի մասը ջուր ունի, ոմանք էլ չունեն, խաղահրապարակ չունենք, կյանքը շատ է դժվարացել։ Անգամ հողատարածքներ ենք գրանցել, բայց մեծ մասը դեռ հաշվառված չեն, շատ թանկ արժե ու դրա համար։ Պարարտանյութի գինը կրկնապատկվել է. «Ուկրաինայի պատերազմն ամբողջությամբ փոխել է մեր կյանքը»,- ասաց Թերեզա Լազարյանը։
Սամցխե-Ջավախքի էթնիկ հայ բնակչությունը, տարեցտարի արտագաղթի մեջ լինելով, ընտանիքը պահում էր սեզոնային աշխատանքով՝ նույն Խոպանով։ Այս տարի նույնպես նրանք ավանդաբար նախատեսում էին փետրվարի վերջին գնալ Ռուսաստան, թեև Ռուսաստան-Ուկրաինա պատերազմը փոխեց նրանց ծրագրերը։ Սերգեյ Եփրիկյանն գյուղում խնամում է հարսներին ու թոռներին։ Նրա որդիները տարիներ շարունակ Ռուսաստանում են և իրենց ընտանիքը պահում են այնտեղ աշխատելով։
«Գիտեք Ռուսաստանում ինչպիսի դրություն է, մարդիկ այլեւս չեն գնում, շատ քչերը գնում են Եվրոպա, միայն նրանք, ովքեր կարող են։ Այսպես թե այնպես պատերազմն արդեն ազդել է ընտանիքիս վրա, երեխաներս Ռուսաստանում են ապրում։ Ինձ մի քիչ օգնեցին, հիմա նրանց համար էլ է կյանքը դժվարացել։ Այլևս չեն կարող օգնել, աշխատանք այլևս չկա։ Աշխատել են ու դեռ աշխատավարձ չեն ստացել։ Տղաներիցս մեկը վերադարձել է գյուղ, 4 տղա ունեմ, մեկը հիմա ինձ հետ է, 3-ը՝ Ռուսաստանում։ Հիմա ամեն տեղ տանջվում են»,-ասաց Սերգեյ Եփրիկյանը։
Սամվել Զամբարյանը նույնպես ապրում է Ախալքալաքի Խուլգումո գյուղում։ Սամվելը վեց տարի է՝ ընտանիքը պահում է խոպանից։ Ինչպես մնացածը, նա էլ գարնանից մինչև ուշ աշուն աշխատում է հարևան երկրում՝ տանը թողնելով կանանց ու փոքր երեխաներին։
«Դեկտեմբերի 24-ին ժամանեցի Ախալքալաք, ՌԴ-ում աշխատեցի վեց տարի։ Ընտանիքիս գումար էի ուղարկում, ապրում էինք, վարկն էի վճարում։ Արդեն պատերազմ է, ու անհնար է գնալ։ Աշխատանք այլևս չկա։ Շատ մարդիկ նորմալ աշխատել ու արտադրել են արտերկրում, հոգս չունեինք։ Գյուղում, իհարկե, դժվար է լինելու, քանի որ Ախալքալաքում կարտոֆիլից բացի ոչինչ չի վաճառվում։ Այնտեղ էլ Ռուսաստանում ամեն ինչ փակ է, աշխատանք չկա»,- ասաց Սամվել Զամբարյանը։
Խոպանում ստացած եկամուտից բացի, Ախալքալաքի Խուլգումո գյուղում քաղաքացիները գոյատևել են նաև հողագործությամբ։ Վառելիքի թանկության և ռուս-ուկրաինական պատերազմի հետևանքով տնտեսական վիճակի վատթարացման պատճառով նրանք չգիտեն՝ կկարողանա՞ն արդյոք ամբողջությամբ մշակել իրենց հողերը։ Սիրակ Լեւոնյանը երեխային դուրս էր բերում դպրոցից, նա չցանկացավ խոսել լրագրողների հետ, բայց, այնուամենայնիվ, ասում է, որ «ամեն ինչ Գորբաչովի մեղքով է».
«Ամեն ինչ թանկանում է, գյուղում միայն կարտոֆիլ կա, իսկ կարտոֆիլի գինը մնում է նույնը։ Ինչպե՞ս կարող ենք ապրել։ Շաքարավազը՝ 150 լարի, կարտոֆիլը՝ 80 թեթրի։ Որքա՞ն գումար պետք է տանք կարտոֆիլ աճեցնելու համար, եթե այսպես շարունակվի, հավանաբար ոչ ոք չի կարողանա ցանել։ Պարարտանյութի գինը տատանվում է 72-75 լարիի սահմաններում։ Մեկ հեկտար ունեմ, վարձակալել եմ, ուզում էի կարտոֆիլ տնկել, բայց ինչո՞վ։ Խորհրդային Միությունը կրկին պետք է լինի։ Գորբաչովն ամեն ինչ քանդեց ու մենք հիմա ոչինչ չենք կարող անել»,- ասում է Սիրակ Լեւոնյանը։
Խուլգումո գյուղը գտնվում է Ախալքալաքից երկու կիլոմետր հեռավորությանբ՝ ծովի մակարդակից 1670 մետր բարձրության վրա։ Թանկ ապրանքը, արժեզրկված ռուբլին, աճող գործազրկությունը, քանդված ճանապարհները, չգրանցված հողերը՝ սրանք այն խնդիրներից մի քանիսն են, որոնց մասին խոսում են տեղացիները։
«Ու՞մ դիմենք, որ ճանապարհ ու գործ ունենանք։ Նրանք մտածում են միայն իրենց մասին։ Եկան, ժողովրդին խաբեցին, փողով հաղթեցին ընտրություններում ու գնացին։ Մեր մասին ոչ ոք չի մտածում։ Մտածում են Պուտինի պես՝ եկան, փողով հաղթեցին ընտրություններում ու հինգ տարով գնացին»։
«Այս տարի մեզ ասֆալտ էին խոստացել, ամեն տեղ ասֆալտ կա ու բայց ոչ մեզ մոտ։ Սպասում ենք և հույս ունենք։ Մեզ ամեն տարի խոստանում են ու չեն անում»։Ախալքալաքի քաղաքապետարանը քաջատեղյակ է գյուղացիների խնդիրներից։ Խուլգումոյում տարիներ շարունակ չլուծված խնդիրը ճանապարհն է։ Ըստ տեղացիների՝ ճանապարհի վերանորոգման խոստումը միշտ էլ տրվում է ընտրություններից առաջ, սակայն ապարդյուն։ Ախալքալաքի փոխքաղաքապետ Թեմուր Մճեդլիձեն ասում է, որ Խուլգումոյի ճանապարհի ասֆալտապատումը տեղական ինքնակառավարման առաջնահերթությունն է, սակայն չգիտի՝ արդյոք դա հնարավոր կլինի այս տարի։
«Խուլգումոյի ճանապարհի համար ունենք պատրաստի նախագիծ, որն արժե 2 մլն 167 760 լարի։ Գումարն ակնկալում ենք տարածաշրջանային հիմնադրամից։ Եթե միջոցներ ունենանք, այս տարի կկատարվի, եթե ոչ՝ հաջորդ տարի հաստատ կանենք բազմամյա։ Այս տարի կկատարվի առաջին փուլը, երկրորդ տարին` երկրորդը։ Բայց ինչպես ասացի ձեզ, մենք ունենք պատրաստի նախագիծ, և սպասում ենք լրացուցիչ միջոցների»,- ասել է Ախալքալաքի փոխքաղաքապետ Թեմուր Մճեդլիձեն։
Խուլգումո գյուղը, ինչպես Ախալքալաքի մունիցիպալիտետի մյուս գյուղերը, համարվում է լեռնային գյուղ։ Ըստ 2014 թվականի մարդահամարի տվյալների, գյուղում բնակվում է 1004 մարդ։
Նույն թեմայով
Հաղորդումներ
Հայտնի..
Հարցազրույց
Օրվա արտահայտություն
Նյութեր գործընկեր լրատվամիջոցներից
Բնակչության կարծիքով
Եղանակի տեսություն
Եղանակը
Թբիլիսի
18
°C
Բորջոմի
10
°C
Ադիգենի
16
°C
Ախալցիխե
8
°C
Ասպինձա
8
°C
Ախալքալաք
5
°C
Նինոծմինդա
5
°C
Աբասթուման
6
°C
Բակուրիան
6
°C
Փոխարժեք
AMD
1000
6.8723
EUR
1
2.8555
RUB
100
2.8670
TRY
1
0.0822
USD
1
2.6802
Օրացույց
Տարածաշրջան
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
