Վալեում «Բերոբանա»-ն՝ ժողովրդական ավանդույթը 300 տարի է, ինչ հայտնի է: Սա թատերականացված, իմպրովիզացված տեսարան է:
Ժողովրդական ավանդույթը Վալեում սկսել են նշել 17-րդ դարից: Բերոբանան կապված է կրոնական տոնի հետ և նշում են մեծ պահքի նախորդ շաբաթը: Այս օրը բնակչությունը նշում են ստրկության հաղթանակը:
«Պահքի ընթացքում երգել, պարել և զվարճանալ չի թույլատրվում, դրա համար նախորդ շաբաթն ենք զվարճանում: Տոնը տեղափոխել և նշել այլ օր նույնպես չի կարելի: Թատերական ներկայացումը ավարտվել է անգամ մարդասպանությամբ»,- ասում է միջոցառման գեղարվեստական հեղինակ ՝ Գոչա Դեմետրաձեն:
53 տարեկան հասակում այս օրվա համար, իր ճաշակով, հագուստներ կարում է Գոչա Դեմետրաձեն: Նա այս գործը սկսել է 20 տարեկան հասակում:
Բերոբանայում, գլխավոր՝ հարսի դերը խաղում է տղամարդը: Քանի որ այն ժամանակ հարսը իրավունք չուներ դուրս գալ հասարակություն և զվարճանալ: Ըստ Գոչա Դեմետրաձեի, հարսի դերը բավականին դժվար և ծավալուն է, գողանում են, կռվում են և անգամ հնարավոր է վնասեն: Ավանդաբար, տեսարանում մասնակցում է մոտ 60 տղամարդ:
«Սա դրված, թատերական խաղ է, նախկինում թատրոն էր, զվարճանք և զբաղմունք էլ չունեին, դրա համար ստեղծվել է այս տոնը»,- ասում է Գոչա Դեմետրաձեն:
Գողացած հարսնացուին վերադարձնելու համար, հարգանքի տուրք պետք է մատուցեն, քանի որ տեսարանը առանց հարսնացուի չի կարող շարունակվել: Տուրքը փոքր գումարային օգնություն է: Տոնակատարության մասնակիցները հավատում են, որ եթե փող կարողանան ստանալ, ապա նրանց բերք ու բարիքով լի աշուն է սպասվում: Տուրք մատուցելը նշանակում է գնել հարսնացուին:
Գլխավոր գործող դերակատարները բոշաներն են: Առավոտյան ժամը 6:00-ին, տոնակատարության հագուստներով տղամարդիք, քաղաքում քայլում են դռնեդուռ: Ցանկացած ընտանիք պարտավորված է բոշաներին մի բուռ ալյուր տալ, ինչը լավ եկամուտի խորհրդանիշն է: Հենց այսպես են հասկանում տեղացիների, բերոբանաի տոնակատարությունը:
Տեսարանում մասնակցում են հատուկ դիմակներով և ոչխարի կաշվով փաթաթված երկու վանական: Վազվզում են, ցեխում խաղում և այսպես զվարճացնում հանդիսատեսին:
«Բոլորը ծիծաղելի դիմակներ են կրում, նախորոք ոչ ոք չգիտի, թե ինչ է լինելու:Բառեր, գործողություն, այն ինչ գլխիտ կգա պետք է ասես, և ի կատար ածես»,- ասում է Գոչա Դեմետրաձեն:
Հոր նման, ժյուրիի դերը քաղաք Վալեում խաղում է 70-ամյա Անզոր Թելիաշվիլին:
«Սրան տեղացիներս աճարեցու դեր ենք կոչում:Բերիկաոբան կարծես թե Աստծո շնորհքով է անցկացվում, դրա համար էլ ամբողջ տարին խաղաղ է անցնում»,- ասում է Անզոր Թելիաշվիլին:
Վերջին ժամանակներս, ավանդական թատերախաղը տունում են հին մեսխական գյուղերում՝ Արալում, Ուդեում և քաղաք Վալեում:
Էշի վրա հետընթաց նստելով, ապա ներքև ընկնելու ծիսակատարությամբ միջոցառումն ավարտվում է: