საზოგადოება
სიკვდილის წინ სამი სიტყვა უთქვამს - „ღმერთი, სამშობლო და დედა“ - დევი ჩადუნელი აგვისტოს ომის გმირი
დევი ჩადუნელი 2008 წლის აგვისტოს ომში დაღუპული მებრძოლთაგან ერთ-ერთია სამცხე-ჯავახეთიდან. ის მეოთხე ბრიგადაში მსახურობდა და რუსული ავიაციის დაბომბვას 9 აგვისტოს, ცხინვალში ემსხვერპლა.
"რომ დაიღუპა 27 წლის იყო, ცხინვალში ჩვენი ჯარი რომ შევიდა მასობრივი დაბომბვის დროს 9 აგვისტოს. დილას დაიჭრა და საღამომდე იცოცხლა. სამედიცინო ეკიპაჟი ვერ მივიდა იქამდე, სადაც დევი იყო. ბიჭები ამბობდნენ, ძალიან იმედიანად იყო, ჩვენ ყველა დავტიროდით თავზე და ის ამბობდა მე დევი ვარ და ასე ადვილად არ მოვკვდებიო. სიკვდილის წინ სამი სიტყვა უთქვამს - „ღმერთი, სამშობლო და დედა“. გაღიმებული დაიღუპა, სახლში რომ მოგვიყვანეს სახეზე ღიმილი ჰქონდა“, - იხსენებს დევის და დალი ჩადუნელი.
როგორც მისი თანამებრძოლები იხსენებენ, დევის წინა ხაზიდან დაჭრილები გამოჰყავდა, ამ დროს მისი ბატალიონის კაპიტანი დაიჭრა, თვითონ ჯავშან-ჟილეტი გაუხდია და მისთვის მიუფარებია. მისი მეგობრები ჰყვებიან, რომ წელს ზემოთ შიშველი საქართველოს სისხლიან დროშას აფრიალებდა და ჯარისკაცებს წინ მიუძღოდა. გარდაცვლილი დევი ჩადუნელი, ბრძოლის ველიდან, თანამებრძოლებმა გამოიყვანეს. კაპრალი დევი ჩადუნელი, სიკვდილის შემდეგ დაჯილდოვდა მედლით''მხედრული მამაცობისათვის''.
"ეტყოდნენ ხოლმე ბიჭები, მართლა დევი ხარო, შემთხვევით არ დაურქმევიათ ეს სახელი შენთვისო. ბავშვივით გულუბრყვილო იყო, დიდთან დიდი და პატარასთან პატარა. ძალიან მამაცი და უშიშარი იყო ბავშვობიდან".
დევიმ სამხედრო სამსახურში რვა წლის განმავლობაში იმსახურა, ერაყში სამშვიდობო მისიებშიც მონაწილეობდა და კიდევ აპირებდა წასვლას. მისი მიზანი და მთავარი სურვილი ჩვენი ქვეყნის ნატოში გაწევრიანება იყო.
„ჩვენ რომ ნატოში ვიქნებით თანასწორუფლებიანი ვიქნებით და რუსეთი ადვილად ვეღარ მოგვერევაო. ძალიან დიდი გულშემატკივარი იქნებოდა უკრაინის. ის რომ ცოცხალი ყოფილიყო აუცილებლად წავიდოდა უკრაინის ომში. არა მხოლოდ უკრაინის, არამედ საკუთარი ქვეყნის დასაცავადაც. ეს ბრძოლა მხოლოდ უკრაინის არაა ეს ბროლა ჩვენიცაა. იმიტომ, რომ ჩვენ ერთი მტერი გვყავს. შეიძლება უკრაინაში ახლა ხდება ომი, მაგრამ ჩვენ რამდენჯერმე გადავიხადეთ ეს ბრძოლა. დარწმუნებულ ვარ, რომ მასაც იგივე პოზიცია ექნებოდა", - აღნიშნავს მებრძოლის და.
საუბრის დასასრულს დალი ჩადუნელი საკუთარ და მისი ძმის საერთო სურვილს გვიზიარებს.
„მინდა, რომ ჩემს შვილებს კაშკაშა და ნათელი ცხოვრება ჰქონდეთ, იცხოვრონ იქ, სადაც ყველაფერი თანამედროვე და ახალია, სადაც ინოვაციაა, მიღწევაა, სადაც სინათლეა და არა უკან წარსულში, სადაც მსგავსიც კი არაფერია“.
აგვისტოში სამცხე-ჯავახეთიდან ექვსი მეომარი დაიღუპა. ადიგენიდან – ალექსანდრე ზაზაშვილი, არტემ ბალახაშვილი და დევი ჩადუნელი; ახალციხიდან – ანზორ გელდიაშვილი; ასპინძის სოფელ მირაშხნიდან – ტარიელ ქამაშიძე; ახალქალაქის სოფელ კოთელიიდან – თამაზ მელიქიძე.
"რომ დაიღუპა 27 წლის იყო, ცხინვალში ჩვენი ჯარი რომ შევიდა მასობრივი დაბომბვის დროს 9 აგვისტოს. დილას დაიჭრა და საღამომდე იცოცხლა. სამედიცინო ეკიპაჟი ვერ მივიდა იქამდე, სადაც დევი იყო. ბიჭები ამბობდნენ, ძალიან იმედიანად იყო, ჩვენ ყველა დავტიროდით თავზე და ის ამბობდა მე დევი ვარ და ასე ადვილად არ მოვკვდებიო. სიკვდილის წინ სამი სიტყვა უთქვამს - „ღმერთი, სამშობლო და დედა“. გაღიმებული დაიღუპა, სახლში რომ მოგვიყვანეს სახეზე ღიმილი ჰქონდა“, - იხსენებს დევის და დალი ჩადუნელი.
როგორც მისი თანამებრძოლები იხსენებენ, დევის წინა ხაზიდან დაჭრილები გამოჰყავდა, ამ დროს მისი ბატალიონის კაპიტანი დაიჭრა, თვითონ ჯავშან-ჟილეტი გაუხდია და მისთვის მიუფარებია. მისი მეგობრები ჰყვებიან, რომ წელს ზემოთ შიშველი საქართველოს სისხლიან დროშას აფრიალებდა და ჯარისკაცებს წინ მიუძღოდა. გარდაცვლილი დევი ჩადუნელი, ბრძოლის ველიდან, თანამებრძოლებმა გამოიყვანეს. კაპრალი დევი ჩადუნელი, სიკვდილის შემდეგ დაჯილდოვდა მედლით''მხედრული მამაცობისათვის''.
"ეტყოდნენ ხოლმე ბიჭები, მართლა დევი ხარო, შემთხვევით არ დაურქმევიათ ეს სახელი შენთვისო. ბავშვივით გულუბრყვილო იყო, დიდთან დიდი და პატარასთან პატარა. ძალიან მამაცი და უშიშარი იყო ბავშვობიდან".
დევიმ სამხედრო სამსახურში რვა წლის განმავლობაში იმსახურა, ერაყში სამშვიდობო მისიებშიც მონაწილეობდა და კიდევ აპირებდა წასვლას. მისი მიზანი და მთავარი სურვილი ჩვენი ქვეყნის ნატოში გაწევრიანება იყო.
„ჩვენ რომ ნატოში ვიქნებით თანასწორუფლებიანი ვიქნებით და რუსეთი ადვილად ვეღარ მოგვერევაო. ძალიან დიდი გულშემატკივარი იქნებოდა უკრაინის. ის რომ ცოცხალი ყოფილიყო აუცილებლად წავიდოდა უკრაინის ომში. არა მხოლოდ უკრაინის, არამედ საკუთარი ქვეყნის დასაცავადაც. ეს ბრძოლა მხოლოდ უკრაინის არაა ეს ბროლა ჩვენიცაა. იმიტომ, რომ ჩვენ ერთი მტერი გვყავს. შეიძლება უკრაინაში ახლა ხდება ომი, მაგრამ ჩვენ რამდენჯერმე გადავიხადეთ ეს ბრძოლა. დარწმუნებულ ვარ, რომ მასაც იგივე პოზიცია ექნებოდა", - აღნიშნავს მებრძოლის და.
საუბრის დასასრულს დალი ჩადუნელი საკუთარ და მისი ძმის საერთო სურვილს გვიზიარებს.
„მინდა, რომ ჩემს შვილებს კაშკაშა და ნათელი ცხოვრება ჰქონდეთ, იცხოვრონ იქ, სადაც ყველაფერი თანამედროვე და ახალია, სადაც ინოვაციაა, მიღწევაა, სადაც სინათლეა და არა უკან წარსულში, სადაც მსგავსიც კი არაფერია“.
აგვისტოში სამცხე-ჯავახეთიდან ექვსი მეომარი დაიღუპა. ადიგენიდან – ალექსანდრე ზაზაშვილი, არტემ ბალახაშვილი და დევი ჩადუნელი; ახალციხიდან – ანზორ გელდიაშვილი; ასპინძის სოფელ მირაშხნიდან – ტარიელ ქამაშიძე; ახალქალაქის სოფელ კოთელიიდან – თამაზ მელიქიძე.
Նույն թեմայով
Հայտնի..
Հարցազրույց
Օրվա արտահայտություն
Նյութեր գործընկեր լրատվամիջոցներից
Եղանակի տեսություն
Փոխարժեք
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
Օրացույց
Տարածաշրջան
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
