რეგიონი
ახალციხის სოფლებში სასმელი და სარწყავი წყლის პრობლემებზე ჩივიან
სოფელ მუგარეთში მცხოვრები ლომიძეები სასმელ წყალს მეზობელი სოფლებიდან – ფერსიდან ან გიორგიწმინდიდან 3–5 კმ–დან ეზიდებიან, მიწის ნაკვეთებს კი წვიმის იმედად ამუშავებენ. ახალციხის სოფლების ნაწილს, სასმელი და სარწყავი წყლის პრობლემა მრავალი წელია აწუხებს. მუგარეთში ამბობენ, რომ ამის გამო ახალგაზრდები სოფელს ტოვებენ.
,,წყალი ჩვენ არ გვაქვს ყანა რომ მოვრწყოთ, დასალევი ჩვენ არ გვაქვს. ორი თვეა წყალი არ მოსულა ონკანში. მეზობლებს მოაქვთ წყალი და იმას ვთხოვთ დასალევს“ – ამბობს გულო ლომიძე.
,,ფერსაში გადავდივართ, ან გიორგიწმინდაში და იქიდან მოგვაქვს წყალი. ბევრს ვერ ვერევი, 4-ლიტრიანს წავიღებ ხოლმე. ერთ ხელში ჯოხი მიჭირავს, მეორეში ბალონი“, – ამბობს 82 წლის მზია ჩადუნელი.
მერის წარმომადგენელი ფერსის ადმინისტრაციულ ერთეულში ირწმუნება, რომ სარწყავი წყლის პრობლემა 2020 წელს მოგვარდება. გიორგი ბლიაძის თქმით, გამოიცვალა სისტემა, თუმცა სამუშაოების დასრულება დაგვიანდა. ამის გამო, მოსახლეობამ წელს ახალი სისტემით ვეღარ ისარგებლა, რადგან რწყვის სეზონი უკვე დასრულებული იყო.
„დიდი პროექტი გაკეთდა, რომელიც 5 სოფელს წყლით ამარაგებს. მათ შორისაა სოფელი მუგარეთიც. ყველა სამუშაო დასრულებულია, მომავალ სეზონზე გლეხებს რწყვის პრობლემა მოგვარებული ექნებათ“, - ამბობს გიორგი ბლიაძე.
მუგარეთის მსგავსად, სასმელი და სარწყავი წყლის პრობლემა აქვთ სოფელ წირაშიც. ადგილობრივები ამბობენ, რომ სასმელი წყალი მხოლოდ იმ შემთხვევაში აქვთ, როცა წვიმს და ღელე წყლით ივსება. სოფელში დაბინძურებულ წყალს აგროვებენ და რამდენიმე დღეს იზოგავენ.
,,თუ არ იწვიმა რას ვიზამთ. სასმელი წყალი არ გვაქვს, წყარო დაბლაა, ღელეში, როცა წვიმს წყალი მაშინ მოდის და იმას ვსვამთ. სუფთა როგორ იქნება, წვიმის შემდეგ მოდის და ტალახიანია სულ, როგორც მიწა“, – ამბობს ლევონ აბრამიანი.
წელს მოსახლეობა სარწყავი წყლის პრობლემამ არ უნდა შეაწუხოს – იმედოვნებს სამცხე–ჯავახეთის რეგიონული სამმართველოს უფროსი. ნანა ზუბაშვილი ამბობს, რომ თვითდინებადი არხებით სარგებლობა თითქმის ყველა სოფელს შეუძლია, ხოლო სატუმბი სადგურებით სარგებლობა მხოლოდ თანხის გადახდის შემდეგ არის შესაძლებელი.
„რეგიონის მასშტაბთ 15 ათასამდე თვითდინებადი არხია, პრობლემა არ არის სეზონთან დაკავშირებით, რაც შეეხება სატუმბ სადგურებს, ვინაიდან აქ არის თანხა გადასახდელი, მეტ–ნაკლებად მიმართვიანობა რომ არ იყო, შესაბამისად არ იყო ჩართული“, – გვითხრა ნანა ზუბაშვილმა.
სოფლებში არსებული მდგომარეობის მიუხედავად, ახალციხის სამელიორაციო სამსახურში ამბობენ, რომ მუნიციპალიტეტს ხუთი არხი ემსახურება, ხუთივე გაწმენდილია და თვითდინებით მუშაობს. სამსახურის უფროსი ვალოდია ხმალაძე ვარაუდობს, რომ ნალექიანი წლის პირობეში მოსახლეობას მორწყვის პრობლემა არ უნდა შეექმნას.
,,ახალციხეში 5 თვითდინებადი არხია, ხუთივე გაიწმინდა და გარემონტდა. სარწყავად უკვე მზად იყო თვითდინებადი არხები. რაც შეეხება სამელიორაციო გადასახადს, სეზონურად 1 ჰექტარზე არის 75 ლარი. ერთხელ მორწყავს, სამჯერ, ხუთჯერ თუ რამდენჯერ მაინც ეგ თანხა უნდა გადაიხადოს“ – განმარტავს ვალოდია ხმალაძე.
ადგილობრივი მოსახლეობა ტექნიკის სიმცირესა და მოშლილ საირიგაციო სისტემებზე ჩივის. სარწყავი წყალი კი ახალციხის სოფლების ნაწილში ფერმერის ერთ-ერთ მთავარ პრობლემად რჩება, ამას არც ადგილობრივ ხელისუფლებაში უარყოფენ. ახალციხის მუნიციპალიტეტში 45 სოფელსა და ერთ ქალაქში, 11 სატუმბი სადგური ფუნქციონირებს. თითო სადგურია ფარეხაში, წნისში, წყორძაში, საყუნეთში, აწყურში, ნაოხრებსა და წყალთბილაში. ორ-ორი კი ვალესა და სხვილისში. დანარჩენი სოფლები უკეთეს შემთხვევაში, თვითდინებით ირწყვება. ყველაზე მაღალი გადასახადი ფარეხის სადგურზეა, სადაც ერთი საათი 100 ლარი ღირს, ყველაზე ნაკლები კი– ვალეში, სადაც ფერმერებს საათში 28 ლარის გადახდა მოუწევთ.
,,წყალი ჩვენ არ გვაქვს ყანა რომ მოვრწყოთ, დასალევი ჩვენ არ გვაქვს. ორი თვეა წყალი არ მოსულა ონკანში. მეზობლებს მოაქვთ წყალი და იმას ვთხოვთ დასალევს“ – ამბობს გულო ლომიძე.
,,ფერსაში გადავდივართ, ან გიორგიწმინდაში და იქიდან მოგვაქვს წყალი. ბევრს ვერ ვერევი, 4-ლიტრიანს წავიღებ ხოლმე. ერთ ხელში ჯოხი მიჭირავს, მეორეში ბალონი“, – ამბობს 82 წლის მზია ჩადუნელი.
მერის წარმომადგენელი ფერსის ადმინისტრაციულ ერთეულში ირწმუნება, რომ სარწყავი წყლის პრობლემა 2020 წელს მოგვარდება. გიორგი ბლიაძის თქმით, გამოიცვალა სისტემა, თუმცა სამუშაოების დასრულება დაგვიანდა. ამის გამო, მოსახლეობამ წელს ახალი სისტემით ვეღარ ისარგებლა, რადგან რწყვის სეზონი უკვე დასრულებული იყო.
„დიდი პროექტი გაკეთდა, რომელიც 5 სოფელს წყლით ამარაგებს. მათ შორისაა სოფელი მუგარეთიც. ყველა სამუშაო დასრულებულია, მომავალ სეზონზე გლეხებს რწყვის პრობლემა მოგვარებული ექნებათ“, - ამბობს გიორგი ბლიაძე.
მუგარეთის მსგავსად, სასმელი და სარწყავი წყლის პრობლემა აქვთ სოფელ წირაშიც. ადგილობრივები ამბობენ, რომ სასმელი წყალი მხოლოდ იმ შემთხვევაში აქვთ, როცა წვიმს და ღელე წყლით ივსება. სოფელში დაბინძურებულ წყალს აგროვებენ და რამდენიმე დღეს იზოგავენ.
,,თუ არ იწვიმა რას ვიზამთ. სასმელი წყალი არ გვაქვს, წყარო დაბლაა, ღელეში, როცა წვიმს წყალი მაშინ მოდის და იმას ვსვამთ. სუფთა როგორ იქნება, წვიმის შემდეგ მოდის და ტალახიანია სულ, როგორც მიწა“, – ამბობს ლევონ აბრამიანი.
წელს მოსახლეობა სარწყავი წყლის პრობლემამ არ უნდა შეაწუხოს – იმედოვნებს სამცხე–ჯავახეთის რეგიონული სამმართველოს უფროსი. ნანა ზუბაშვილი ამბობს, რომ თვითდინებადი არხებით სარგებლობა თითქმის ყველა სოფელს შეუძლია, ხოლო სატუმბი სადგურებით სარგებლობა მხოლოდ თანხის გადახდის შემდეგ არის შესაძლებელი.
„რეგიონის მასშტაბთ 15 ათასამდე თვითდინებადი არხია, პრობლემა არ არის სეზონთან დაკავშირებით, რაც შეეხება სატუმბ სადგურებს, ვინაიდან აქ არის თანხა გადასახდელი, მეტ–ნაკლებად მიმართვიანობა რომ არ იყო, შესაბამისად არ იყო ჩართული“, – გვითხრა ნანა ზუბაშვილმა.
სოფლებში არსებული მდგომარეობის მიუხედავად, ახალციხის სამელიორაციო სამსახურში ამბობენ, რომ მუნიციპალიტეტს ხუთი არხი ემსახურება, ხუთივე გაწმენდილია და თვითდინებით მუშაობს. სამსახურის უფროსი ვალოდია ხმალაძე ვარაუდობს, რომ ნალექიანი წლის პირობეში მოსახლეობას მორწყვის პრობლემა არ უნდა შეექმნას.
,,ახალციხეში 5 თვითდინებადი არხია, ხუთივე გაიწმინდა და გარემონტდა. სარწყავად უკვე მზად იყო თვითდინებადი არხები. რაც შეეხება სამელიორაციო გადასახადს, სეზონურად 1 ჰექტარზე არის 75 ლარი. ერთხელ მორწყავს, სამჯერ, ხუთჯერ თუ რამდენჯერ მაინც ეგ თანხა უნდა გადაიხადოს“ – განმარტავს ვალოდია ხმალაძე.
ადგილობრივი მოსახლეობა ტექნიკის სიმცირესა და მოშლილ საირიგაციო სისტემებზე ჩივის. სარწყავი წყალი კი ახალციხის სოფლების ნაწილში ფერმერის ერთ-ერთ მთავარ პრობლემად რჩება, ამას არც ადგილობრივ ხელისუფლებაში უარყოფენ. ახალციხის მუნიციპალიტეტში 45 სოფელსა და ერთ ქალაქში, 11 სატუმბი სადგური ფუნქციონირებს. თითო სადგურია ფარეხაში, წნისში, წყორძაში, საყუნეთში, აწყურში, ნაოხრებსა და წყალთბილაში. ორ-ორი კი ვალესა და სხვილისში. დანარჩენი სოფლები უკეთეს შემთხვევაში, თვითდინებით ირწყვება. ყველაზე მაღალი გადასახადი ფარეხის სადგურზეა, სადაც ერთი საათი 100 ლარი ღირს, ყველაზე ნაკლები კი– ვალეში, სადაც ფერმერებს საათში 28 ლარის გადახდა მოუწევთ.
Նույն թեմայով
Հայտնի..
Հարցազրույց
Օրվա արտահայտություն
Նյութեր գործընկեր լրատվամիջոցներից
Եղանակի տեսություն
Փոխարժեք
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
Օրացույց
Տարածաշրջան
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
