რელიგია
დეკანოზ გაბრიელ ბურჭულაძეს კვირას დაკრძალავენ
21 სექტემბერს, გარდაიცვალა ახალციხისა და ტაო-კლარჯეთის ეპარქიის მღვდელმსახური, ახალციხის მუნიციპალიტეტის სოფელ მუსხის წმინდა სამების სახელობის ტაძრის წინამძღვარი, დეკანოზი გაბრიელ ბურჭულაძე.
დეკანოზს კვირას, 24 სექტემბერს, სოფელ მუსხის წმინდა სამების სახელობის ტაძრის ეზოში დაკრძალავენ.
მამა გაბრიელი 10 სოფლის მოძღვარი იყო და გარდა სოფელი მუსხისა, მსახურობდა ურაველში, ხეოთში, წყორძაში, ანდრიაწმიდაში, ანდაში, ჭობარეთში, ზველში, სახუდაბელში და ორგორაში.
ჟურნალ "ამბიონთან" ინტერვიუში დეკანოზი მესხეთში ჩამოსვლას იხსენებს:
,,თბილისში დავიბადე და გავიზარდე. წმიდა ნინოს სახელობის ტაძრის (ნ.ჩხეიძის ქუჩაზე) მრევლი ვიყავი. დრო გადიოდა და საბოლოოდ უფლის წყალობით გადავწყვიტე სასულიერო სემინარიაში ჩამებარებინა. მოძღვრისგან, დეკანოზ რევაზ ოთარაშვილისაგან კურთხევა ავიღე, მან მომიწონა გადაწყვეტილება.
ადამიანის გადარჩენის ერთადერთი გზა არის უფალთან ყოფნა, იგი ყველას გვანუგეშებს, რა განსაცდელიც არ უნდა გადაგვხდეს თავს. თავდაპირველად, თბილისის სასულიერო სემინარიაში ვაპირებდი სწავლას, მაგრამ მსურდა ქალაქიდან მოშორებულ ადგილზე ვყოფილიყავი.
მესხეთი
ერთმა ჩემმა ახლობელმა ადამიანმა, როდესაც შეიტყო ჩემი განზრახვა, მირჩია რომ მესხეთში, საფარის მონასტერთან არსებულ სასწავლებელში წავსულიყავი. მე ძალიან მომეწონა ის გარემოება, რომ მონასტერთან ახლოს ვისწავლიდი და საფარაში წავედი. მაშინ უკვე დაოჯახებული ვიყავი, მყავდა და მყავს ორი ქალიშვილი, ქეთევანი და ბარბარე, ამიტომ ჩემი გადაწყვეტილება ბევრმა მეგობარმა უცნაურად მიიღო, მაგრამ მთელი გულით მწყუროდა ღმერთთან სიახლოვე და უფალს მინდობილი ვმოქმედებდი. 2003 წელს ჩავაბარე საფარის მონასტერთან არსებულ გრიგოლ ხანძთელის სახელობის სასულიერო სემინარიაში.
საფარაში სწავლისას მესამე კურსზე ვიყავი, როდესაც მეუფე თეოდორემ დიაკვნად მაკურთხა, 2006 წელი სრულდებოდა მაშინ. ორი წლის შემდეგ კი მღვდლად მაკურთხეს და განმაწესეს ურავლის ხეობაში, სოფელ მუსხში. ამ კუთხემ საოცარი შეჩვევა იცის, ისეთი მადლიანი მხარეა, ძალიან გულიანი ხალხი ცხოვრობს. მართალია მე თბილისიდან ვარ, მაგრამ უკვე მუსხელი მღვდელი გავხდი, ურავლის ხეობის სოფლებს ვემსახურები. ამ ხეობაში ყველა ჩემი სულიერი შვილია, მათ ერთმანეთისგან არ განვარჩევ, მიუხედავად სოფლების დაშორებისა. ისინი ერთი დედაეკლესიის მრევლს წარმოადგენენ. აქაურობას ისე შევეთვისე, რომ სიკვდილამდე არ მივატოვებ ჩემს ძმებს" – აღნიშნავდა მამა გაბრიელი ინტერვიუში.
ვრცელი ინტერვიუ შეგიძლიათ იხილოთ ბმულზე:https://shorturl.at/dBU03
დეკანოზს კვირას, 24 სექტემბერს, სოფელ მუსხის წმინდა სამების სახელობის ტაძრის ეზოში დაკრძალავენ.
მამა გაბრიელი 10 სოფლის მოძღვარი იყო და გარდა სოფელი მუსხისა, მსახურობდა ურაველში, ხეოთში, წყორძაში, ანდრიაწმიდაში, ანდაში, ჭობარეთში, ზველში, სახუდაბელში და ორგორაში.
ჟურნალ "ამბიონთან" ინტერვიუში დეკანოზი მესხეთში ჩამოსვლას იხსენებს:
,,თბილისში დავიბადე და გავიზარდე. წმიდა ნინოს სახელობის ტაძრის (ნ.ჩხეიძის ქუჩაზე) მრევლი ვიყავი. დრო გადიოდა და საბოლოოდ უფლის წყალობით გადავწყვიტე სასულიერო სემინარიაში ჩამებარებინა. მოძღვრისგან, დეკანოზ რევაზ ოთარაშვილისაგან კურთხევა ავიღე, მან მომიწონა გადაწყვეტილება.
ადამიანის გადარჩენის ერთადერთი გზა არის უფალთან ყოფნა, იგი ყველას გვანუგეშებს, რა განსაცდელიც არ უნდა გადაგვხდეს თავს. თავდაპირველად, თბილისის სასულიერო სემინარიაში ვაპირებდი სწავლას, მაგრამ მსურდა ქალაქიდან მოშორებულ ადგილზე ვყოფილიყავი.
მესხეთი ერთმა ჩემმა ახლობელმა ადამიანმა, როდესაც შეიტყო ჩემი განზრახვა, მირჩია რომ მესხეთში, საფარის მონასტერთან არსებულ სასწავლებელში წავსულიყავი. მე ძალიან მომეწონა ის გარემოება, რომ მონასტერთან ახლოს ვისწავლიდი და საფარაში წავედი. მაშინ უკვე დაოჯახებული ვიყავი, მყავდა და მყავს ორი ქალიშვილი, ქეთევანი და ბარბარე, ამიტომ ჩემი გადაწყვეტილება ბევრმა მეგობარმა უცნაურად მიიღო, მაგრამ მთელი გულით მწყუროდა ღმერთთან სიახლოვე და უფალს მინდობილი ვმოქმედებდი. 2003 წელს ჩავაბარე საფარის მონასტერთან არსებულ გრიგოლ ხანძთელის სახელობის სასულიერო სემინარიაში.
საფარაში სწავლისას მესამე კურსზე ვიყავი, როდესაც მეუფე თეოდორემ დიაკვნად მაკურთხა, 2006 წელი სრულდებოდა მაშინ. ორი წლის შემდეგ კი მღვდლად მაკურთხეს და განმაწესეს ურავლის ხეობაში, სოფელ მუსხში. ამ კუთხემ საოცარი შეჩვევა იცის, ისეთი მადლიანი მხარეა, ძალიან გულიანი ხალხი ცხოვრობს. მართალია მე თბილისიდან ვარ, მაგრამ უკვე მუსხელი მღვდელი გავხდი, ურავლის ხეობის სოფლებს ვემსახურები. ამ ხეობაში ყველა ჩემი სულიერი შვილია, მათ ერთმანეთისგან არ განვარჩევ, მიუხედავად სოფლების დაშორებისა. ისინი ერთი დედაეკლესიის მრევლს წარმოადგენენ. აქაურობას ისე შევეთვისე, რომ სიკვდილამდე არ მივატოვებ ჩემს ძმებს" – აღნიშნავდა მამა გაბრიელი ინტერვიუში.
ვრცელი ინტერვიუ შეგიძლიათ იხილოთ ბმულზე:https://shorturl.at/dBU03 
ამავე კატეგორიაში
სხვა სიახლეები
კვირის პოპულარული
ამინდის პროგნოზი
აბრეშუმის გზა
ხალხის აზრით
პარტნიორი მედიასაშუალებების მასალები
ამინდი
ახალციხე
9
°C
ახალქალაქი
7
°C
ასპინძა
7
°C
ადიგენი
15
°C
ბორჯომი
10
°C
თბილისი
16
°C
აბასთუმანი
6
°C
ბაკურიანი
5
°C
ნინოწმინდა
7
°C
ვალუტა
AMD
1000
7.1187
EUR
1
3.1202
RUB
100
3.4423
TRY
1
0.0696
USD
1
2.7315
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
