Գյուղատնտեսություն
Գյուղ, առանց ապագա սերնդի
Վերջին 25 տարիների ընթացքում, Սամցխե-Ջավախքի բնակչությունը 92 961 մարդով նվազել է: Մարդկանց թիվը կիսով չափ կրճատվել է Ախալցիխեի մունիցիպալիտետի գյուղ Ծինուբանում: Ազգությամբ հայերով բնակեցված գյուղում հիմբականում հասակավորներ են ապրում:
Բալասան Բալասանյանը Ծինուբանի եզրին կառուցված տանը, միայնակ ապրում է արդեն 10 տարի: Կնոջ մահից հետո, արտասահմանում գտնվող թոռները տարեկան մեկ անգամ այցելում են նրան: Ընտանիքի անդամները գյուղը լքել են վաղուց և տեղափոխվել են Ռուսաստան:
«Կարոտում եմ երեխաներիս ու թոռներիս, ովքեր տարիներ է, ինչ այստեղ չեն: Որքան շատ եմ ուզում ծերությունս նրանց հետ անցկացնել»,- պատմում է Բալասան Բալասանյանը և քայլում է դեպի ակումբի լքված կառույցը:
Ծինուբանում մնացած հասակավոր տղամարդիկ գյուղի կենտրոնում, ակումբի կառույցի մոտ հավաքվում են ամեն օր: Ասում են, որ միանման օրերը լցված են անցյալի հիշողություններով: Նրանք հիշում են այն ժամանակը, երբ գյուղում ապրում էր շուրջ 300 ընտանիք, իսկ այգիներում լսվում էր երեխաների ճիչը:
«Գյուղում ոչինչ և ոչ ոք չկա, ամբողջովին դատարկ է: Ոչ էլ գործարան կա, որտեղ մարդիկ կկարողանային աշխատել և երկու կոպեկ գումար աշխատտել, դրա համար է, որ դռները փակում և գնում են գյուղից»,- պատմում է Գրիշա Եսայանը:
Գյուղի այժմյան իրավիճակում գտնվելու պատճառ համարում են երկրում գործազրկությունն ու աղքատությունը: Ծանր տնտեսական իրավիճակից փախել են նաև Մանասովի ընտանիքի անդամները: 80-ամյա միայնակ կինը 15 տարի է, ինչ իր որդիներին և թոռներին չի տեսել:
«Լավ ապագա ունենալու համար բոլոր երիտասարդները տեղափոխվեցին Ռուսաստան, իսկ մենք, ծերերս, մնացինք գյուղում: Երկրում ոչ աշխատավայր կա ոչ էլ կենցաղային պայմաններ, ի՞նչ իմաստ ունի այստեղ ապրելը»,- ասում է Շուշան Մանասովը:
Շուշան Մանասովն ապրում է գյուղի կենտրոնում: Վնասված տան շրջակայքում բոլոր տները փակ են: Առանց հարեւանների մնացած տատիկը ամբողջ օրն անցկացնում է տանը:
Գյուղի տարածքում գտնվող բոլոր նստարանները դատարկ են: Մարդկանց չեք հանդիպի անգամ ծինուբանցիները կողմից կառուցված ապաստաններում: Շախմատը ծածկված է փոշու մեջ: Տղամարդիկ այստեղ հավաքվում են հիմնականում ամռանը: Շենքի պատին նկարված է Վլադիմիր Լենինի դիմանկարը:
Ըստ ընդհանուր մարդահամարի, 2002 թ.-ին գյուղում բնակվում էր 425 մարդ, իսկ 2014-ին `251: Տեղացիների կարծիքով, այս թիվը այժմ շատ ավելի է նվազել: Ախալցիխեի քաղաքապետարանում ասում են, որ գյուղը տարհանվում է տեղացիների կողմից ՝ կյանքի ավելի լավ պայմաններ որոնելու պատճառով:
«Մեր մունիցիպալիտետը մնացածներին տարբերվում է նրանով, որ տեղացիները շատ աշխատավոր են: Սակայն, բոլոր որոշումները միանման լինել չեն կարող, ոմանք բավարարվում են գյուղատնտեսությամբ, շինարարական աշխատանքներով, իսկ ոմանք գնում են Ռուսաստան, Հայաստան և ցանկացած այլ երկիր ապրելու և կյանքի ավելի լավ պայմաններ ստեղծելու համար»,- ասում է քաղաքապետի տեղակալ՝ Ռուբեն Կարապետյանը:
Ախալցիխեում դատարկվում է ոչ միայն Ծինուբանին: Ընտանիքները պահպանելու ճանապարհները տեղացիները փնտրում են արտասահմանում:
Ըստ 2014 թվականի մարդահամարի տվյալների, Սամցխե-Ջավախեթիում գյուղական բնակավայրերում բնակչության անկումը կազմել է 23,7%, իսկ քաղաքային բնակչության անկումը ՝ 7,1%:
Հրապարակվել է Վրաստանի Բաց հասարակության հիմնադրամների և Վրացական ռազմավարության ու զարգացման կենտրոնի (GCSD) ֆինանսական աջակցությամբ:Հեղինակի / հեղինակների կողմից տեղեկատվական նյութում հայտնված կարծիքը չի կարող արտացոլել հիմնադրամի և կենտրոնի դիրքորոշումը: Ըստ այդմ, «Բաց հասարակության հիմնադրամը» և «Վրացական ռազմավարության և զարգացման կենտրոնը» պատասխանատու չեն նյութի բովանդակության համար:
Բալասան Բալասանյանը Ծինուբանի եզրին կառուցված տանը, միայնակ ապրում է արդեն 10 տարի: Կնոջ մահից հետո, արտասահմանում գտնվող թոռները տարեկան մեկ անգամ այցելում են նրան: Ընտանիքի անդամները գյուղը լքել են վաղուց և տեղափոխվել են Ռուսաստան:
«Կարոտում եմ երեխաներիս ու թոռներիս, ովքեր տարիներ է, ինչ այստեղ չեն: Որքան շատ եմ ուզում ծերությունս նրանց հետ անցկացնել»,- պատմում է Բալասան Բալասանյանը և քայլում է դեպի ակումբի լքված կառույցը:
Ծինուբանում մնացած հասակավոր տղամարդիկ գյուղի կենտրոնում, ակումբի կառույցի մոտ հավաքվում են ամեն օր: Ասում են, որ միանման օրերը լցված են անցյալի հիշողություններով: Նրանք հիշում են այն ժամանակը, երբ գյուղում ապրում էր շուրջ 300 ընտանիք, իսկ այգիներում լսվում էր երեխաների ճիչը:«Գյուղում ոչինչ և ոչ ոք չկա, ամբողջովին դատարկ է: Ոչ էլ գործարան կա, որտեղ մարդիկ կկարողանային աշխատել և երկու կոպեկ գումար աշխատտել, դրա համար է, որ դռները փակում և գնում են գյուղից»,- պատմում է Գրիշա Եսայանը:
Գյուղի այժմյան իրավիճակում գտնվելու պատճառ համարում են երկրում գործազրկությունն ու աղքատությունը: Ծանր տնտեսական իրավիճակից փախել են նաև Մանասովի ընտանիքի անդամները: 80-ամյա միայնակ կինը 15 տարի է, ինչ իր որդիներին և թոռներին չի տեսել:«Լավ ապագա ունենալու համար բոլոր երիտասարդները տեղափոխվեցին Ռուսաստան, իսկ մենք, ծերերս, մնացինք գյուղում: Երկրում ոչ աշխատավայր կա ոչ էլ կենցաղային պայմաններ, ի՞նչ իմաստ ունի այստեղ ապրելը»,- ասում է Շուշան Մանասովը:
Շուշան Մանասովն ապրում է գյուղի կենտրոնում: Վնասված տան շրջակայքում բոլոր տները փակ են: Առանց հարեւանների մնացած տատիկը ամբողջ օրն անցկացնում է տանը:Գյուղի տարածքում գտնվող բոլոր նստարանները դատարկ են: Մարդկանց չեք հանդիպի անգամ ծինուբանցիները կողմից կառուցված ապաստաններում: Շախմատը ծածկված է փոշու մեջ: Տղամարդիկ այստեղ հավաքվում են հիմնականում ամռանը: Շենքի պատին նկարված է Վլադիմիր Լենինի դիմանկարը:Ըստ ընդհանուր մարդահամարի, 2002 թ.-ին գյուղում բնակվում էր 425 մարդ, իսկ 2014-ին `251: Տեղացիների կարծիքով, այս թիվը այժմ շատ ավելի է նվազել: Ախալցիխեի քաղաքապետարանում ասում են, որ գյուղը տարհանվում է տեղացիների կողմից ՝ կյանքի ավելի լավ պայմաններ որոնելու պատճառով:«Մեր մունիցիպալիտետը մնացածներին տարբերվում է նրանով, որ տեղացիները շատ աշխատավոր են: Սակայն, բոլոր որոշումները միանման լինել չեն կարող, ոմանք բավարարվում են գյուղատնտեսությամբ, շինարարական աշխատանքներով, իսկ ոմանք գնում են Ռուսաստան, Հայաստան և ցանկացած այլ երկիր ապրելու և կյանքի ավելի լավ պայմաններ ստեղծելու համար»,- ասում է քաղաքապետի տեղակալ՝ Ռուբեն Կարապետյանը:
Ախալցիխեում դատարկվում է ոչ միայն Ծինուբանին: Ընտանիքները պահպանելու ճանապարհները տեղացիները փնտրում են արտասահմանում:
Ըստ 2014 թվականի մարդահամարի տվյալների, Սամցխե-Ջավախեթիում գյուղական բնակավայրերում բնակչության անկումը կազմել է 23,7%, իսկ քաղաքային բնակչության անկումը ՝ 7,1%:
Հրապարակվել է Վրաստանի Բաց հասարակության հիմնադրամների և Վրացական ռազմավարության ու զարգացման կենտրոնի (GCSD) ֆինանսական աջակցությամբ:Հեղինակի / հեղինակների կողմից տեղեկատվական նյութում հայտնված կարծիքը չի կարող արտացոլել հիմնադրամի և կենտրոնի դիրքորոշումը: Ըստ այդմ, «Բաց հասարակության հիմնադրամը» և «Վրացական ռազմավարության և զարգացման կենտրոնը» պատասխանատու չեն նյութի բովանդակության համար:
ამავე კატეგორიაში
კვირის პოპულარული
აბრეშუმის გზა
პარტნიორი მედიასაშუალებების მასალები
ამინდი
ახალციხე
10
°C
ახალქალაქი
7
°C
ასპინძა
9
°C
ადიგენი
17
°C
ბორჯომი
11
°C
თბილისი
14
°C
აბასთუმანი
9
°C
ბაკურიანი
6
°C
ნინოწმინდა
7
°C
ვალუტა
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
